Cüneyt Bülent Şeker Yazdı; BEN DOKTOR DÜŞMANI DEĞİLİM!

Bursa’nın tanınan avukatından ibretlik yazı! Köşe yazarımız Cüneyt Bülent Şeker;

Ailemde de doktorlar var.

Yeminine bağlı, insan sağlığını kazancının önünde tutan doktorları tenzih ediyorum, ancak şu 2 yıllık malum süreç de daha net gördük ki; Dünyaya sağlık sistemi üzerinden yeni düzen vermek isteyen Global bir güç ve bunun tıp sektöründe (bilinçli ve bilinçsiz) uzantıları var.

Bu uzantılar (Soner Yalçın’ın Kara Kutu kitabında da anlattığı gibi) 100 yıl öncesinden tıp sistemi içine yerleşmişler, kılcal damarlarına kadar işlemişler ve bu gün çok etkililer.

Muayene olduğumuz doktorların hocalarının, hocalarını bile onlar yetiştirmiş, ders kitaplarını onlar yazdırmış, hastaneleri onlar kurmuş-kurdurmuş ve daha neler neler…

Bu Global gücün tıp sektöründeki yatırımları da ilaç ve aşı kartellerini desteklemiş, birlikte büyümüşler.

Böylece;

Hasta değil, hastalık odaklı,

Kesin tedaviye değil, hastalık semptomlarını baskılamaya yönelik, baş aşağı duran ağaç misali garip bir tıp anlayışı ortaya çıkmış.

Bunlar sizi gereksiz ilaçlara boğarlar, özellikle icat ettikleri “kronik hastalık” yalanı ile ilaç almadan yaşayamayacağınıza inandırırlar.

Böylece yan etkilerine aldırmadan her gün şeker yutar gibi ilaç yutmaya başlarsınız ve kullandığınız ilaçlara bağımlı hale gelirsiniz.

Bunlar sizi gereksiz ameliyatlara yönlendirir ve bu ameliyatlarda yalnızca para ve zaman kaybetmezsiniz!

Bu konuda anlatacak çok şey ve (ben dahil) herkesin paylaşacak çok hikâyesi var, ancak benim sağlık konusuna bu derece müdahil olma ihtiyacı duymamın sebebi, artık bu çarpık düzenin; ikna, rıza, yalan vs. gibi araçları bırakarak, hakimiyetini tıp alanından hukuk alanına kaydırması (yani benim alanıma) hukuka hakim olma çabasına girmesi ve artık BASKI, ZORBALIK ile EN TEMEL İNSAN HAKLARINI ÇİĞNEMEYE BAŞLAMALARI…

Daha doğrusu insan sağlığı-hayatı gibi kavramları, insan haklarını yerle bir etmek için bahane olarak kullanmaları ve bunu yaparken de işi kitabına uydurma gereği bile duymamaları, çünkü 2 yıllık bu malum süreçte ağırdan alsalardı aşısız kimseyi bırakmayabilirlerdi, ama amaç aşı da değildi,

malum süreç bir DENEYDİ.

Kim ne kadar direnecek, kim teslim olacak, kim hangi tarafı seçecek… deneyi, böylece tek tek herkes tespit edildi, fişlendi, tabi onlarda faş oldular,  zaman içinde sürecin ibresi nereye döner bilinmez, ama bu tespitler birilerinin işine yarayacak o kesin, ya ulus devletini ve milletini savunan bizim, ya da onların!

Deney bence (onlar açısından) kısmen başarılıydı, çünkü malum süreci biz TEPKİLERİMİZ ile bitiremedik, direniş o safhaya gelmeden kendileri baskıları geri çektiler,  “Alın size savaş, birazda bununla oynayın” dediler.

Bu noktadan sonra bu sistemin dışına çıkmanın yolunu bulamaz isek sistem bizi ister istemez yutacak, bizim çocuklarımız köle oldukları, ancak bunun farkında dahi olmadıkları ulus devletlerin ortadan kalktığı (yahut şehir adından farklı olmadığı) bir dünyada uyanacaklar.

Bu yüzden acilen;

Kendi yiyeceğimizi üretmeli,

Kendi takas birimlerimizi geliştirmeli,

Kendi güvenilir sağlık ağımızı oluşturmalı ve aramızda yardımlaşmayı yaymalıyız!

Birbirimizden çok farklı olabiliriz, bu da kaçınılmaz zaten, biz robot değiliz, her insanın farklı bir kişiliği var, ancak gerektiğinde ortak müştereklerde buluşmanın, farklılıklarımıza saygı duyarak birlikte hareket etmenin çaresini bulamaz isek tek tek yutulacağız.

Bunları bize yapanlar bizden yaradılış olarak üstün değiller, sadece organize olmayı, gerektiğinde yardımlaşmayı, birlikte hareket etmeyi becerebilmişler.

Bizde becerebiliriz.

İyilik üzerinde birleşmek, kötülük üzerinde birleşmekten daha kolay, tabi egomuz, şahsi çıkarlarımızı bir kenara atmayı becerebilirsek…

Tek yapmamız gereken sistemin bize empoze ettiği gibi; “Gemisini kurtaran kaptan ol, tek tüfek ol” zihniyetinden sıyrılıp,  başkalarına faydalı olmak içinde yaşayabilmek, zaten en insancıl, en anlamlı yaşam bu değil mi?