Güler Buğday yazdı; ORUÇ AÇ SUSUZ KALMAK DEĞİL, NEFSİN TERBİYESİ, DAYANIŞIP HAKÇA PAYLAŞIMIN ÖĞRETİSİDİR.

Kim ne derse desin artık oruç tutmuyorum ancak ben çocukluğumdaki ramazanları ve tüm aile bireyleriyle masada iftarı beklediğimiz o özel ve güzel günleri özlüyor ve arıyorum.

Dört çocuklu tek maaşla geçinen bir aile olduğumuz halde asla yokluk ve yoksulluk yaşamadan her türlü yiyeceğimizle kurulurdu sofralarımız.

İnanarak ve dualarla su içerek ve zeytinle daha sonrada bire hurma ile başlardık oruçlarımızı açmaya.

Çorbayla başlar tatlıyla meyvelerle bitirirdik…

Neler oldu benim ülkeme?

Nasıl bu kadar yoksul ve çaresiz kaldık.

Oysa o günlerde savaştan yeni çıkmış bir ülke olarak Osmanlının borçlarını öderken ağır sanayii kuran ve dünyanın saygı duyduğu bir ülkenin bireyleriydik.

Bugün daha fazla kıyaslama yapmayacağım.

Ramazan ayının beklendiği gibi yaşatılan haksızlıklara son verilen, soygun düzenindeki talana son verilen hakça paylaşılan insanca yaşanılan günlerin geri gelmesinin sebebi olsun.

Komşumuz zordayken, çocuklar açken, emekliler sürünüyorken oruç tutar görünüp bunu da milletin gözüne sokanlara artık benim tahammülüm kalmadı.

Bırakın ülkemizde aç kalan çocukları dünyanın neresinde çocuklar aç ve halklar sömürülerek çaresiz bırakılıyorsa bundan da hepimiz sorumlu olmalıyız.

SON NOT:

23 yılda halkaları açlığa yoksulluğa ve tutsaklığa mahkum edenleri, şahsen ben affetmiyorum ama Tanrının da bu konumda olanları affedeceğini sanmıyorum.

Saraylarda şatafatla ve lüks içinde halkların hakkını gasp ederek iftar verenlerin ve inançları sömürenlerinde akıllarını başlarına almalarını temenni ediyorum.

Ramazan ayının tüm kötülerden kurtlmanın, vicdan fakirleriden arınmanın ve halkların barış kardeşlik ve dayanışma içinde huzur bularak ramazan geçirmelerini temenni ediyorum.

Sevgiyle saygıyla, eşit yurttaşlar olarak barış ve kardeşlik duyguları ile insanca, onurluca, özgürce, haksızlıklara ve hukuksuzluklara izin vermeden yaşayalım ve yaşatalım.

GÜLEER BUĞDAY