Keşke biraz sokaktan olabilsek

Bursa basının deneyimli ismi sokak sanatçılarının katıldığı festivali gazetemize değerlendirdi. Gazeteci Yazar Çağla Şahin; “Selam tüm okuyuculara selam olsun tüm sıradan muhteşem insanlara…
“İnsanlar olgunlaşmak için bazı şeylere muhtaçtır. Bir millet ki resim yapmaz, millet ki, heykel yapmaz, millet ki, tekniğin gerektirdiği şeyleri yapmaz; itiraf etmeli ki o milletin ilerleme yolunda yeri yoktur.” Mustafa Kemal Atatürk

Dün Bursa Büyükşehir Belediyesinin Şehreküstü 15 Temmuz Demokrasi Meydanında 2. sini düzenlediği “Sokak Sanatçıları Festivali”ne katıldım. 3 gün süren festivalin maalesef ki son günüydü.
Öncelikle şunu söylemek isterim, Büyükşehir Belediyesini bu anlamda tebrik etmek gerekir. İnsanların ekonomik ve kültürel anlamda geride oldukları bu bölgede böyle bir etkinlik yaparak Bursa’nın sadece Batı tarafından ibaret olmadığının hatırlanması çok güzel. Kaldı ki insan yoğunluğunun en çok olduğu Yıldırım ve Osmangazi’nin seçimlerde Bursa’nın kaderini belirlediğini düşünürsek hala bu bölgelerin bu denli ihmal edilmesinin sebebini anlamak gerçekten zor… Ama geçen yıl açılan ve kütüphane ihtiyacının çok olduğu Yıldırım’da faaliyete geçen ”uyumayan kütüphane”, hanlar bölgesinin düzenleme çalışmaları ve yine geçen yıl ilki yapılmaya başlanan “sokak sanatçıları festivali” bir şeylerin sanki farkında olmaya nihayet başlandı mı acaba diye düşündürüyor…

Neyse biz festivale gidelim yine. Çünkü bana göre bu festival çok özeldi, toplumun özel insanları içindi…
Sanat başlı başına bir ülkenin olmazsa olmazıyken sokak sanatçıları da sokakların olmazsa olmazı ve olması gereken güzelliklerindendir…
Çünkü onlar;
Samimidirler, doğaldırlar, naiftirler
Sokaktaki insanın sesine kulak verirler
Mutlu etmek için isteklerini sorarlar

”Ne çalmamı istersiniz” derler. Eğer fazla duygusal gitmişlerse hadi şimdi biraz dans edelim de derler…
Harika resimler çizerler. Çizdikleri portreleri bazı ustayım diyen ressamlar yapamaz. Zaten paramız da yetmez…
Çocuklara kahkaha attıran palyaçolar
Şaşırtan akrobatlar ve daha niceleri…
Onlar paraya tamah etmeyecek kadar cesur ve yüreklidirler.

Hatta o yüzden çok da özgürdürler.
Onlar kimsenin emirlerine, vaatlerine boyun eğerek sanatlarını köle etmeyecek kadar asildirler.
Onlar sıradan halka yani halkın en özel tabakasına “sokaktaki insanlara” sanatlarını ulaştırmak derdinde olan özel insanlardır…
Keşke herkes biraz sokaktan olsa!
Sokak öğretmenleri
Sokak mühendisleri
Sokak siyasetçileri
Sokak gazetecileri…
Ne de güzel olurdu toplum.

Ama öyle seçim zamanı veya kalemini sattığı parayı düşünerek değil
Halkın sesine gerçekten kulak vererek, onlarla beraber çözüm üreterek
aynı sorunları yaşadığı için anlayabilen, düşünebilen, kimseyi ötekileştirmeyen
mesleğini ve insanını üç kuruşluk menfaatine satmayan ve tek amacı herkesin mutlu olması olan… Ne güzel olurdu.
Ama bunun için “sokak sanatçıları” kafasında olmak gerek sanırım. Yani insani vasıflarını hala kaybetmemiş olmak gerek…
Menfaatsiz, ego fakiri, cesur, başı dik, samimi olmak gerek ve en önemlisi insanını ve ülkesini çok sevmek gerek…”