Z-YA “İSTEMEM BEN” YAYINDA!

Z-YA’nın son teklisi “İstemem Ben”
19 Kasım Cuma günü tüm dijital platformlarda yayınlandı.

Z-YA’nın, Garaj Müzik etiketiyle yayınladığı son teklisi “İstemem Ben”, underground rap ve hip-hop sound’larından etkilenmiş bir altyapı taşıyor. Özellikle nakarat kısmıyla dikkat çekecek olan şarkı; kendi iç dünyasının karmaşında boğulan ve insanların sahtelikleriyle yüzleşmekten yorulmuş birinin hayata karşı duruşunu anlatıyor.

Söz ve düzenlemesinin Z-YA’ya ait olduğu “İstemem Ben?”in bestesi ise Mert Yılmazer’a ait.

Söz: Mert Ziya Özkara (Z-YA)
Müzik: Mert Yılmazer
Düzenleme: Mert Ziya Özkara (Z-YA)

Arkadaki bass
Vurur tenime biraz
İçtiğim son sigarada
Dumanı ağzımda vals
Yapar dualarında
Şov olurdu bu biraz
Edemez bize ibraz
Görünce tanıyamaz
Yaz dostum yaz
Ediyo’ bize naz
Vuruyo’ bu ayaz
Ankara bize haz
Elimde bira saz
Kartların hepsi as
Dağıtın bakalım
Görelim hadi biraz

Yokluğun içindeyken
Yıkılmış tekrar zaman
Olursa da yalın ayak yürütür hiç sapmadan

Kimseye söylemeden gider hiç aramadan
İnsan artıklarıyla önünde yok boş bakmasan

Durdum bak düşündüm ben hayaller ötesinden
Dünyanın pisliğinden boğuldum en derinden

İlgi hep üstlerinde yıkanmamış elbise
Gözlerim hep tetikte, vuracak seni yine

Geçmiş gitmiş yine
7’den 70’ime
Kaldım bak ben yerimde
Kalmamış ki kimseye
Bu lanet dünya bile
Demiştim zamanında
Ellerim ceplerimde
Sokaklar benim yine

Yok istemem ben (artık)
İstemem ben (istemem, istemem)
İstemem ben (yok, yok)
Kafamın dikinde giderim ne kadar ayıp

İstemem ya sahte gülümsemem
İstemem ya kısık gülüşmeler
Kahpesin ya söyle hadi söyle
Gözleriyle anlatır yine deli mi ne?

Koşturabilirim ciğerimin yettiği kadar
Omuzlarımdaki yük artık bana kadar
Sırtlamasın hiçbir dostum olsun olur o kadar
Ezilir gerekirse gurur onur bana kadar

Sandığı kayıp boğulur karanlık çevrenizde
Gözlerim kör bu simsiyah derinliğin içinde
Kimsesiz çaresiz bu elinde eziyetiyle
Yetinmeye çalışacak pisliğiniz içinde

Geçmiş gitmiş yine
7’den 70’ime
Kaldım bak ben yerimde
Kalmamış ki kimseye
Bu lanet dünya bile
Demiştim zamanında
Ellerim ceplerimde
Sokaklar benim yine

Yok istemem ben (artık)
İstemem ben (istemem, istemem)
İstemem ben (yok, yok)
Kafamın dikinde giderim ne kadar ayıp